Stage in Suriname
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
06 November 2011 | Suriname, Paramaribo
Ha allemaal!
Het is vandaag zondag 6 november en we gaan alweer de 8ste week in. Waar ik in het begin van deze stage periode nog flink moest wennen aan het leven in Suriname, voel ik me inmiddels vrij op mijn gemak. We draaien volop mee in het dagelijks leven in Paramaribo en ik kan wel zeggen dat de ergste “cultuurshock” voorbij is.
Ik ben inmiddels druk bezig met het werken op het Christophorus internaat, mijn stage op de St. Louiseschool en het onderzoek dat we hier in Suriname moeten uitvoeren.
Ik ben vooral erg te spreken over het internaat. Ik werk hier twee dagen in de week en help de kinderen met hun schoolwerk.
Op het internaat zitten vooral “Indianen-kinderen” en Marron-kinderen (Marrons zijn de afstammelingen van West-Afrikaanse slaven die door slavendrijvers onder dwang naar Suriname zijn gebracht. Daar wisten ze zichzelf te bevrijdden uit de slavernij en vestigden ze zich in het oerwoud.) die uit het binnenland afkomstig zijn.
Ik merkte al snel hoe het niveau van deze kinderen gigantisch verschilt met het niveau van bijvoorbeeld de kinderen die ik lesgeef op de St. Louiseschool. Tijdens de eerste week op het internaat ging ik om de tafel zitten met een Indianen meisje (die helemaal uit een gebied bij de grens van Brazilië kwam) om haar te helpen met het vak Nederlands. Ze had een aantal zelfstandige naamwoorden in haar schrift staan (vogel, schoen, boom etc.) en hierbij moest ze een aantal woorden opschrijven die met dit betreffende woord te maken hadden. Toen ik haar vroeg of ze een aantal woorden bij het woord ‘vogel’ kon verzinnen vroeg ze: “wat is vogel?” en op de vraag waarmee je je schoenen strikt gaf ze als antwoord “touw”.
Toen werd mij dus duidelijk dat een kind als zij nooit de basis van het Nederlands heeft geleerd en ik vraag me ook echt af hoe deze kinderen op school mee moeten komen. Hoe gaan deze kinderen bijvoorbeeld ooit Engels leren als ze de voertaal niet eens onder de knie hebben?
Ik vind het jammer dat ik niet meer tijd in het werk op het Internaat kan steken. Het is zo leuk om te zien hoe de kinderen daar elke week weer ietsje meer contact met je zoeken en het lijkt me geweldig om een aantal weken intensief bezig te gaan met kinderen als het meisje uit het bovenstaande stukje.
Toch proberen we onze tijd hier zo goed mogelijk te besteden. Tineke en ik hebben inmiddels een aantal Engelse activiteiten verricht in kleine groepjes (omdat ik hier op mijn stageschool niet heel veel ruimte voor heb) en de meeste kinderen reageerden hier erg enthousiast op.
Zoals ik al vertelde loop ik ook nog stage op de St. Louiseschool in Paramaribo. Het St. Louise is de enige- en oudste (155 jaar oud!) meisjesschool van Suriname. Het is een iets duurdere school en dit zie je ook wel aan de mooie uniformen die de meisjes aanhebben.
Het is een Katholieke school en dat heb ik geweten ook. In ieder lokaal hangt een groot kruis, er staan beelden van Bijbelse figuren en er wordt ongeveer 4 keer op een dag gebeden.
Het personeel op de school is erg leuk en al in onze tweede week werden Tineke en ik uitgenodigd voor een Hindoestaanse bruiloft van een van de docenten.
Het is erg leuk om het Surinaamse schoolsysteem mee te maken, het is zo anders als in Nederland! Orde houden lijkt op deze school geen issue te zijn, de meisjes zijn ontzettend braaf tijdens de lessen. Hier kunnen de Nederlandse kinderen nog iets van leren!
Ok, dat was het weer. Stay tuned!
Liefs x.
Het is vandaag zondag 6 november en we gaan alweer de 8ste week in. Waar ik in het begin van deze stage periode nog flink moest wennen aan het leven in Suriname, voel ik me inmiddels vrij op mijn gemak. We draaien volop mee in het dagelijks leven in Paramaribo en ik kan wel zeggen dat de ergste “cultuurshock” voorbij is.
Ik ben inmiddels druk bezig met het werken op het Christophorus internaat, mijn stage op de St. Louiseschool en het onderzoek dat we hier in Suriname moeten uitvoeren.
Ik ben vooral erg te spreken over het internaat. Ik werk hier twee dagen in de week en help de kinderen met hun schoolwerk.
Op het internaat zitten vooral “Indianen-kinderen” en Marron-kinderen (Marrons zijn de afstammelingen van West-Afrikaanse slaven die door slavendrijvers onder dwang naar Suriname zijn gebracht. Daar wisten ze zichzelf te bevrijdden uit de slavernij en vestigden ze zich in het oerwoud.) die uit het binnenland afkomstig zijn.
Ik merkte al snel hoe het niveau van deze kinderen gigantisch verschilt met het niveau van bijvoorbeeld de kinderen die ik lesgeef op de St. Louiseschool. Tijdens de eerste week op het internaat ging ik om de tafel zitten met een Indianen meisje (die helemaal uit een gebied bij de grens van Brazilië kwam) om haar te helpen met het vak Nederlands. Ze had een aantal zelfstandige naamwoorden in haar schrift staan (vogel, schoen, boom etc.) en hierbij moest ze een aantal woorden opschrijven die met dit betreffende woord te maken hadden. Toen ik haar vroeg of ze een aantal woorden bij het woord ‘vogel’ kon verzinnen vroeg ze: “wat is vogel?” en op de vraag waarmee je je schoenen strikt gaf ze als antwoord “touw”.
Toen werd mij dus duidelijk dat een kind als zij nooit de basis van het Nederlands heeft geleerd en ik vraag me ook echt af hoe deze kinderen op school mee moeten komen. Hoe gaan deze kinderen bijvoorbeeld ooit Engels leren als ze de voertaal niet eens onder de knie hebben?
Ik vind het jammer dat ik niet meer tijd in het werk op het Internaat kan steken. Het is zo leuk om te zien hoe de kinderen daar elke week weer ietsje meer contact met je zoeken en het lijkt me geweldig om een aantal weken intensief bezig te gaan met kinderen als het meisje uit het bovenstaande stukje.
Toch proberen we onze tijd hier zo goed mogelijk te besteden. Tineke en ik hebben inmiddels een aantal Engelse activiteiten verricht in kleine groepjes (omdat ik hier op mijn stageschool niet heel veel ruimte voor heb) en de meeste kinderen reageerden hier erg enthousiast op.
Zoals ik al vertelde loop ik ook nog stage op de St. Louiseschool in Paramaribo. Het St. Louise is de enige- en oudste (155 jaar oud!) meisjesschool van Suriname. Het is een iets duurdere school en dit zie je ook wel aan de mooie uniformen die de meisjes aanhebben.
Het is een Katholieke school en dat heb ik geweten ook. In ieder lokaal hangt een groot kruis, er staan beelden van Bijbelse figuren en er wordt ongeveer 4 keer op een dag gebeden.
Het personeel op de school is erg leuk en al in onze tweede week werden Tineke en ik uitgenodigd voor een Hindoestaanse bruiloft van een van de docenten.
Het is erg leuk om het Surinaamse schoolsysteem mee te maken, het is zo anders als in Nederland! Orde houden lijkt op deze school geen issue te zijn, de meisjes zijn ontzettend braaf tijdens de lessen. Hier kunnen de Nederlandse kinderen nog iets van leren!
Ok, dat was het weer. Stay tuned!
Liefs x.
-
06 November 2011 - 18:10
Mams:
leuk om iets over je werk daar te horen, wat zal dat idd anders zijn dan hier! En wat een ervaring voor jullie om ook eens te zien hoe het in zo'n andere cultuur eraantoe gaat.Misschien kun je nog een keer naar het internaat terug voor vakantiewerk ;)
Hebben jullie die bruiloft al gehad, of komt dat nog? lijkt me geweldig.
liefs, mama -
06 November 2011 - 18:36
Oma Steenbeeke:
Hoi lieve schat,
weer zo`n mooi verslag, prettig om te lezen, kreeg bijna de tranen in de ogen van dat meisje met die paar woorden. Misschien kun je ooit nog weer terug. Ik kijk uit naar je thuiskomst. Nog veel plezier op die bruiloft daar, nog een paar weekjes, succes.liefs, kus Oma. -
08 November 2011 - 20:57
Renée:
Hoi Mo,leuk om daar te werken. En een school met brave kinderen... nou die wil ik hier ook wel een keer weer hebben. lekker rustig lijkt me.
Ik wens je nog een paar hele fijne stageweken in dat lekker warme land. geniet nog even van het zonnetje.Groetjes en tot de volgende maand. -
11 November 2011 - 21:28
Simone Groeneveld:
Wat fijn dat je je op je gemak voelt daar. Je vindt vooral het internaat erg leuk: daar kun je natuurlijk ook echt iets betekenen voor de leerlingen, op vakinhoudelijk maar ook sociaal vlak.
Je integreert blijkbaar goed, want je bent uitgenodigd voor een bruiloft! Dat lijkt me interessant om mee te maken. Succes weer, ik stuur een mail over het onderzoek. -
18 November 2011 - 12:02
Coen:
Ha moo, alles okee daar? Dit is zo maar even een snelle reactie en een groet uit Oldenzaal. Je verslag ziet er cool uit.
Groetjes,
Gerda, Coen en de kids.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
