Business and Fun
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
06 Oktober 2011 | Suriname, Paramaribo
Zo, de eerste twee-en-een-halve week zitten er op maar het lijkt al wel een maand geleden dat we met de bus van Zanderij naar ons huis reden. De weken gaan voor mijn gevoel tot nu toe niet heel erg snel, maar ik denk dat dit wel veranderd wanneer we eenmaal bezig zijn met onze stage.
De eerste weken bestonden vooral uit veel afspraken met de mensen die ons de komende maanden gaan begeleiden op stagegebied. Ze zijn stuk voor stuk ontzettend aardig en behulpzaam en de “projecten” waar we ons tijdens deze periode mee bezig gaan houden beginnen eindelijk een beetje vorm en betekenis te krijgen. We hebben inmiddels ook een onderzoeksvraag gekregen van onze stagebegeleider in Suriname (een medewerkster van het RKBO). Hier gaan we onder andere op de scholen die we toegewezen hebben gekregen aan werken.
Ook zijn we inmiddels een aantal keren op het Christoforus Internaat geweest, hier gaan we de komende maanden huiswerkbegeleiding geven. Dit lijkt ons allemaal erg leuk en we kunnen niet wachten om hier aan de slag te gaan.
Naast de zakelijke kant van ons verblijf in Suriname zijn er natuurlijk ook genoeg leuke dingen te doen. We hebben een aantal leuke café’s en discotheken gespot en vooral ’t Vat (een café/restaurant waar veel Nederlandse stagiaires komen – sorry Karel en Simone, ik weet dat we moeten integreren maar we hebben af en toe ook een beetje behoefte aan wat Hollandse gezelligheid!) en de discotheek genaamd ‘Zsa Zsa Zsu’ die bij ons in de straat zit zijn plekken waar we regelmatig het weekend inluiden.
Paramaribo begint er steeds iets bekender uit te zien en langzamerhand begin ik te wennen aan de Surinaamse mentaliteit. Het ge”pssst” gaat me nu het ene oor in en het andere oor weer uit en ik reageer inmiddels ook niet meer op “heb je al een Surinaamse vriend?” en “lekker hoooorrr!”
Op maandag 5 oktober zijn we met zijn vieren (Tineke is voor een weekje naar huis gevlogen nadat ze te horen kreeg dat er iets gebeurt was met naar moeder. Nu allemaal weer goed!) naar de Jodensavanne geweest. Een georganiseerde reis via het reisbureau kost normaal ongeveer €50,-, maar wij waren zo slim om de stadsbus te nemen voor maar 7 SRD. Het grote verschil was wel te merken toen we eenmaal onderweg waren; de bus scheurde met 100 km per uur over de hobbelige zandweg en we stuiterden de hele bus door.
Toch had het ook wel weer wat om samen met een stel Surinaamse inheemsen (Ik: “Er zitten alleen maar Aziaten in deze bus, raar he!” Ryan: “Dat zijn Indianen sukkel.”) in een gammel busje door de jungle te rijden. Af en toe dook er ineens een huis op tussen de bomen waarna er iemand de bus uitstapte of zich juist bij ons voegde. Ik zag toen ook voor het eerst dat deze mensen het nog helemaal niet zo slecht hebben in de bush!
Na anderhalf uur hobbelen bereikten we de Carolina brug – de resten althans. In 2007 vaarde er een schip dwars doorheen en de oversteekplaats viel in duigen. Alternatief: met de veerpond over de Suriname Rivier. Vanaf de overkant was het nog een klein kwartier naar de plaats van bestemming.
De Jodensavanne bestaat slechts nog uit een aantal ruines en een hele hoop graven. Het bevind zich ongeveer 50 km onder Paramaribo aan de oevers van de Suriname Rivier en was de eerste Joodse nederzetting in “de nieuwe wereld”. (Voor degene die het interessant vinden: Rond 1640 vestigden zich hier de eerste Sefardische joden, gevlucht voor de Spaanse Inquisitie. In 1832 werd de hele boel door een brand verwoest.)
Het was erg indrukwekkend om al die oude graven te zien, vooral de graven van de niet-Joodse slaven.
Het gebied was echt adembenemend mooi en voor het eerst sinds mijn aankomst in dit land waande ik me in de jungle. Overal hoorde ik vreemde geluiden afkomstig van vogels, insecten en zelfs apen en het rook er heerlijk. We hebben onze handen nog even gewassen in de “geneeskrachtige bron” (het schijnt dat mensen helemaal vanuit de stad komen voor dit heilige plasje water.) en na een klein uurtje werden we weer door de bus opgepikt.
Vandaag (6 oktober 2011) zijn we alle vier naar onze nieuwe stageschool geweest om daar de nodige afspraken te maken. Ik ga samen met Tineke naar de St. Louiseschool in het centrum van Paramaribo. Dit is de oudste (150 jaar) en enige meisjesschool in Paramaribo. De eerste indruk was redelijk positief, ik ben benieuwd wat ons te wachten staat!
Tot zover de eerste weken in het zonnige Suriname. Alles gaat zijn gangetje hier in huize Breeze en op een aantal aanvaringen na hebben we het tot nu toe hartstikke gezellig met elkaar.
Stay tuned!
Love x.
De eerste weken bestonden vooral uit veel afspraken met de mensen die ons de komende maanden gaan begeleiden op stagegebied. Ze zijn stuk voor stuk ontzettend aardig en behulpzaam en de “projecten” waar we ons tijdens deze periode mee bezig gaan houden beginnen eindelijk een beetje vorm en betekenis te krijgen. We hebben inmiddels ook een onderzoeksvraag gekregen van onze stagebegeleider in Suriname (een medewerkster van het RKBO). Hier gaan we onder andere op de scholen die we toegewezen hebben gekregen aan werken.
Ook zijn we inmiddels een aantal keren op het Christoforus Internaat geweest, hier gaan we de komende maanden huiswerkbegeleiding geven. Dit lijkt ons allemaal erg leuk en we kunnen niet wachten om hier aan de slag te gaan.
Naast de zakelijke kant van ons verblijf in Suriname zijn er natuurlijk ook genoeg leuke dingen te doen. We hebben een aantal leuke café’s en discotheken gespot en vooral ’t Vat (een café/restaurant waar veel Nederlandse stagiaires komen – sorry Karel en Simone, ik weet dat we moeten integreren maar we hebben af en toe ook een beetje behoefte aan wat Hollandse gezelligheid!) en de discotheek genaamd ‘Zsa Zsa Zsu’ die bij ons in de straat zit zijn plekken waar we regelmatig het weekend inluiden.
Paramaribo begint er steeds iets bekender uit te zien en langzamerhand begin ik te wennen aan de Surinaamse mentaliteit. Het ge”pssst” gaat me nu het ene oor in en het andere oor weer uit en ik reageer inmiddels ook niet meer op “heb je al een Surinaamse vriend?” en “lekker hoooorrr!”
Op maandag 5 oktober zijn we met zijn vieren (Tineke is voor een weekje naar huis gevlogen nadat ze te horen kreeg dat er iets gebeurt was met naar moeder. Nu allemaal weer goed!) naar de Jodensavanne geweest. Een georganiseerde reis via het reisbureau kost normaal ongeveer €50,-, maar wij waren zo slim om de stadsbus te nemen voor maar 7 SRD. Het grote verschil was wel te merken toen we eenmaal onderweg waren; de bus scheurde met 100 km per uur over de hobbelige zandweg en we stuiterden de hele bus door.
Toch had het ook wel weer wat om samen met een stel Surinaamse inheemsen (Ik: “Er zitten alleen maar Aziaten in deze bus, raar he!” Ryan: “Dat zijn Indianen sukkel.”) in een gammel busje door de jungle te rijden. Af en toe dook er ineens een huis op tussen de bomen waarna er iemand de bus uitstapte of zich juist bij ons voegde. Ik zag toen ook voor het eerst dat deze mensen het nog helemaal niet zo slecht hebben in de bush!
Na anderhalf uur hobbelen bereikten we de Carolina brug – de resten althans. In 2007 vaarde er een schip dwars doorheen en de oversteekplaats viel in duigen. Alternatief: met de veerpond over de Suriname Rivier. Vanaf de overkant was het nog een klein kwartier naar de plaats van bestemming.
De Jodensavanne bestaat slechts nog uit een aantal ruines en een hele hoop graven. Het bevind zich ongeveer 50 km onder Paramaribo aan de oevers van de Suriname Rivier en was de eerste Joodse nederzetting in “de nieuwe wereld”. (Voor degene die het interessant vinden: Rond 1640 vestigden zich hier de eerste Sefardische joden, gevlucht voor de Spaanse Inquisitie. In 1832 werd de hele boel door een brand verwoest.)
Het was erg indrukwekkend om al die oude graven te zien, vooral de graven van de niet-Joodse slaven.
Het gebied was echt adembenemend mooi en voor het eerst sinds mijn aankomst in dit land waande ik me in de jungle. Overal hoorde ik vreemde geluiden afkomstig van vogels, insecten en zelfs apen en het rook er heerlijk. We hebben onze handen nog even gewassen in de “geneeskrachtige bron” (het schijnt dat mensen helemaal vanuit de stad komen voor dit heilige plasje water.) en na een klein uurtje werden we weer door de bus opgepikt.
Vandaag (6 oktober 2011) zijn we alle vier naar onze nieuwe stageschool geweest om daar de nodige afspraken te maken. Ik ga samen met Tineke naar de St. Louiseschool in het centrum van Paramaribo. Dit is de oudste (150 jaar) en enige meisjesschool in Paramaribo. De eerste indruk was redelijk positief, ik ben benieuwd wat ons te wachten staat!
Tot zover de eerste weken in het zonnige Suriname. Alles gaat zijn gangetje hier in huize Breeze en op een aantal aanvaringen na hebben we het tot nu toe hartstikke gezellig met elkaar.
Stay tuned!
Love x.
-
07 Oktober 2011 - 13:53
Mams:
leuk verslag weer Mo! Klinkt allemaal positief. Leuk ook dat jullie wat zien van het land voordat je druk aan het werk moet. Nu je weet hoe je moet omgaan met al te opdringerige Surinamers voel je je misschien ook wat vrijer in Paramaribo. Veel plezier nog lieverd, dikke kus van het thuisfront!!!! XXXXXXXXXXXXXXXXXX -
07 Oktober 2011 - 15:32
Omi Steenbeeke:
Ha Moo, wat een prachtig verslag, heel interressant, Ben blij dat het goed gaat, denk veel aan je en ben trots op je dat weet je.heel liefs kus je Omi. -
07 Oktober 2011 - 17:26
Coen:
Hoi Mootje. Leuk verslag. Interessant ook, vooral die bus met 100km/u. Kan connexxion wat van leren. En dan al die 'Aziaten' in de bus. Fijn om te horen dat het goed gaat. We wensen je voor woensdag de 12e alvast een fijne dag en verder een goed verblijf in Surimaribo.
Liefs en groetjes van ons allemaal in Oldenzaal. -
09 Oktober 2011 - 11:34
Neshika:
Hé Mo
Wat een super reisverslag het lijkt me er erg mooi.. Heel veel plezier en kijk wel uit voor die enge Surinaamse freaks...
Ik kijk al uit naar je volgende verslag:D
Liefs en groetjes xx -
09 Oktober 2011 - 18:37
Renee:
Hallo Moo wat heb je weer een leuk verhaal gestuurd, en wat maak je veel mee. Leuk hoor. Ben benieuwd ook naar je stage.Kijk alvast weer uit naar je verdere belevenissen. Vor 12 oktober vast een hele gezellige verjaardag. groetjes uit Enschede -
12 Oktober 2011 - 05:51
Coen:
Moniekie!!!!!
Van harte proficiat met je verjaardag en een leuke dag met al je mede surimariboërs.
We drinken er vanavond wel één of twee biertjes op.
Groetjes uit Oldenzaal. -
12 Oktober 2011 - 18:08
Oma Steenbeeke:
Lieve Moniek, van harte proficiat met je verjaardag, ik hoop dat je een leuke dag hebt met je huisgenootjes. Ik heb wat centjes overgemaakt in plaats van een envelopje ha ha.Ik prootst vanavond op je met een goed glas wijn, heb jij daar al je drankje gevonden? Het gaat je goed lieve schat. dikke pakkerd oma. -
16 Oktober 2011 - 19:43
Pap:
Fijn dat het allemaal lekker loopt meid. Ik merk ook aan je stem door de telefoon dat je het goed naar je zin hebt. Ik hoop dat het humeur goed blijft, en als er een keer iets is zakl het vast wel door de warmte komen. "ijsblokkie erop", zou ik zo zeggen. Cheers en XXX -
24 Oktober 2011 - 08:17
Mama:
haha, verleden tijd van varen is voer!!
-
26 Oktober 2011 - 18:49
Simone Groeneveld:
Fijn dat je volop bezig bent met de zakelijke contacten. Ook dat iedereen behulpzaam is.
Prachtig, die boottocht door de jungle... En het met het busje stuiteren op de weg is eigenlijk veel authentieker dan een touristentouringcar. Je noemt even lekker Nederlands hoeveel dat je bespaarde. Toch maak je al wel wat aanpassingen, bijvoorbeeld qua een dikkere huid wat betreft gefluit, gesis, geroep ed. Je houdt de gemoederen wel bezig. En ach remember Oscar Wilde: "The only thing worse than being talked about is not being talked about". Het is niet geheel van toepassing hier, maar you catch my drift.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
