Onafhankelijkheidsdag en afscheid van stage

Hee allemaal!

De korte regentijd is inmiddels aangebroken en dat hebben we geweten ook. Waar we voorheen blij waren met een klein buitje hebben we nu geluk als het een dag droog is. Ik ben blij dat we toch het grootste deel van de droge tijd mee hebben mogen maken!

Ik heb weer een hele hoop te vertellen, want er is weer een hele hoop gebeurt!
Laat ik beginnen bij 25 November - een dag waar iedereen het weken van te voren al over had. Een dag waar we vanaf het begin van onze stageperiode naar uit hebben gekeken; Onafhankelijkheidsdag!
Suriname is sinds 1975 onafhankelijk van Nederland (nu dus 36 jaar geleden) en dat wordt ieder jaar opnieuw groots gevierd.
Tineke en ik begaven ons al vroeg richting het centrum van Paramaribo. De stad was prachtig versierd, iedereen liep in fraaie, velgekleurde gewaden en overal stonden kraampjes waar sieraden, lekker Surinaams eten, kleding en allerlei andere spulletjes werd verkocht. Op iedere straathoek werd muziek gedraaid of gespeeld door kleine bandjes en aan de waterkant werd flink gesalsa-danst.
We hebben een paar uur rondgelopen en hier en daar even een drankje gedaan en wat Surinaamse gerechten geprobeerd.
Tegen vijf uur begon het officiële deel van de Nationale feestdag en al snel kwamen we tot de conclusie dat Onafhankelijkheidsdag vooral ook een feestje van de president is. Hij laat tijdens een spectaculaire optocht zien wat hij allemaal heeft; politie, brandweer, ambulance, soldaten en tanks – iedereen met ook maar een beetje gezag is van de partij.
Helaas begon het al snel te hozen en viel het feestje in het water. We zijn toen maar lekker van een drankje gaan genieten in ‘de Waag’, het restaurant waar we op onze eerste dag met zijn vijven onze stageperiode hebben ingeluid. Al met al was het een geslaagd, cultureel dagje waar ik volop van genoten heb. Een heel ander gezicht van Suriname!

De week daarop was het tijd voor mijn zogenaamde “examenles”. Mevrouw Sanches, een vrouw van het IOL (Instituut voor de Opleiding van Leraren), kwam langs op het St. Louise om een van mijn lessen te observeren en een beoordeling te schrijven. Ik was vrij zenuwachtig die dag, omdat het toch altijd weer spannend is als iemand je les komt beoordelen.
Zoals ik al verwachtte was alle stress weer voor niets geweest en mijn les ging hartstikke goed. Ik kreeg goede feedback en ze vertelde me waar ik, volgens haar, nog aan moest werken. Aan het eind van de dag liep ik met een opgelucht gevoel de school uit.

De afgelopen weken stonden vooral in het teken van afscheid nemen van onze stageplekken. Tineke en ik hebben flink staan bakken in onze keuken; boterkoek voor de kinderen van het internaat en chocolade muffins voor onze collega’s op het St. Louise.
Het afscheid op het Internaat was erg leuk. We kregen een uigebreide speech van meneer Romalo, de kinderen lieten ons weten dat ze ons erg zouden gaan missen en Anne, ons “favoriete” meisje, zong een prachtig afscheidslied voor ons in het Sranan Tongo.
Ik heb de afgelopen maanden een leuke band met veel van de kinderen opgebouwd en ik ga ze zeker weten missen.

Oké, dat was het weer. Ik zal nog één verslag plaatsen zodra ik thuis ben. Tot snel!

X M.